پیش از انقلاب به دنبال مسافرت شهردار وقت تهران به سئول در سال ۱۳۵۴ و در جهت همکاری بین دو کشور، سنگ بنای دو خیابان بزرگ در پایتخت دو کشور گذاشته شد. خیابانی در تهران با نام سئول و خیابانی در سئول با نام تهران.
در این قرارداد شهردار سئول آرزو می کند که این تفاهم باعث گردد تا سئول نیز به مانند تهران شهر پیشرفته ای شود و این درست در زمانی بوده است که وضعیت اقتصادی مردم کره نابسامان بوده است.
نکته جالب آن است که خیابان تهران تنها اسم خارجی در میان خیابان های سئول است. حال با گذشت ۳۳ سال خیابان تهران مبدل به اصلی ترین، زیباترین و گرانقیمت ترین خیابان سئول شده است. دفاتر صدها شرکت عظیم تجاری ـ صنعتی و دفاتر شرکت های بزرگ بین المللی از قبیل یاهو و برجهای بلند این خیابان که یک سرمایه گذاری بیش از ۱۰۰میلیارد دلاری را به خود جذب کرده است در این خیابان قرار دارد و این در حالی است که خیابان سئول در تهران تنها اتوبانی به خود دیده است!
اینک این دو خیابان جلوه معنی داری به داستان توسعه یافتگی این دو شهر و کشور بخشیده است. معنایی که برای ما ایرانیان بسیار درد آور و قابل تأمل است. و جالب آنکه رویای کره ای ها برای تبدیل به ایران توسعه یافته با گذشت سی و چند سال برعکس شده است و تبدیل به رویای ایرانیان برای رسیدن به کره شده است.
در یک مقایسه تطبیقی سرعت عمل و پیشرفت کره و ایران را در جهت توسعه یافتگی با مشاهده سرنوشت دو خیابان سئول در ایران و خیابان تهران در کره می توان به وضوح دید.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر