هم میهنان عزیزم:
نوروز کهن ترین جشن ما ایرنیان است، روزی نو که از نشیب و فراز زیادی گذشته، ولی همواره و همچنان به عنوان یکی از مظاهر هویت ملی ما استوار مانده است.
اگر چه، برای بسیاری چون من و ما، که عزیزانی را از دست داده ایم، نوروز و بهار، اشاره‌یی‌ست به این حسرت بزرگ که ای کاش، سفره‌ی هفت‌سین، از حضورشان، رنگین می‌شد. امّا، از سوی دیگر، به وقت فاجعه حتی زندگی همچنان جاریست.
یعنی که برای سوگواران هم، بهار هنوز بهار است و نوروز هم، پُر است از امید و آرزویی مشترک برای رهایی ایران‌زمین.
پس بار دیگر، در این نوروز دلسوز، به جای فرزندانم که نیستند، و به‌جای بچه‌های ایرانم که از دست رفته‌اند یا در بندند، برای همه، بهاری آن گونه که سزاوار ماست، آرزو می‌کنم. ما سال‌ها است که فاجعه پشت فاجعه را تاب آورده‌ایم.
چه نوروزها، و چه بهارانی که سفره‌هامان، دستمال گریه‌هامان نشدند! اما ایران، هنوز هست و نوروزش، همچنان پیام آور شادی و رهایی انسانی‌ست که بیش از این می ارزد!
ایران‌زمین را به خداوندگار می‌سپارم. با این آرزو که آن‌چه پیش روی ماست نقطه‌ی پایانی باشد بر فاجعه‌یی که سال‌هاست، آرامش، سرخوشی، خوشبختی و حرمت انسان ایرانی را تباه کرده است.
امیدوارم که نوروز امسال پیام‌آور بهار آزادی برای ایران باشد.
نوروز و بهارتان خجسته باد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر